هوش هیجانی توانایی شناخت احساسات خود و دیگران است بطوریکه بتوان از این شناخت برای هدایت تفکر و رفتار استفاده کرد.

مدل‌های متعددی برای تعریف و توضیح هوش هیجانی وجود دارد که اکثر آنها بر چهار زمینه کلیدی تاکید دارند:

- خودآگاهی: توانایی خودارزیابی واقع بینانه است و شامل درک احساسات، اهداف، انگیزه‌ها، نقاط قوت و ضعف خودمان است.

- خودمدیریتی: توانایی کنترل و هدایت مجدد احساسات و تکانه‌های مخرب در کنار توانایی فکر کردن قبل از اقدام و اجتناب از قضاوت‌های فوری است.

- آگاهی اجتماعی: در مورد همدلی و درک و در نظر گرفتن احساسات دیگران است و شامل توانایی خواندن نشانه‌های غیرکلامی و زبان بدن دیگران نیز می‌شود.

- مهارت اجتماعی: نقطه اوج سایر ابعاد هوش هیجانی است. به مدیریت گروه‌هایی از افراد، مانند تیم‌های پروژه، ایجاد شبکه‌های اجتماعی، و همچنین یافتن زمینه‌های مشترک با ذینفعان مختلف و ایجاد ارتباط سازنده مربوط می‌شود.

خودآگاهی و خودمدیریتی برای حفظ آرامش و بهره‌وری در شرایط دشوار مورد نیاز است و  آگاهی اجتماعی و مهارت‌های اجتماعی باعث ایجاد پیوندهای بهتر با اعضای تیم و ذی‌نفعان می‌شود.