ساختار جمعیتی در کل جهان در حال تغییر است و جمعیت در سراسر جهان به تدریج پیر می‌شود. به همین دلیل، سازمان‌ها و صنایع مختلف به دنبال توجه خاص به نیازهای کهنسالان به عنوان کارمند یا مصرف‌کننده هستند. این امر یک بازار تخصصی اما بزرگ و رو به رشد را شکل داده که در قالب اقتصاد نقره‌ای تحلیل می‌شود.

در این خصوص، می‌توان به نکاتی استراتژیک درباره «اقتصاد نقره‌ای» توجه داشت:

-> تا سال ۲۰۳۰، جمعیت بالای ۶۰ سال جهان به یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر خواهد رسید که از جمعیت کودکان زیر ۱۰ سال بیشتر خواهد شد. البته این نسبت بالای افراد کهنسال به کل جمعیت، تا سال ۲۰۳۰ عمدتا در آمریکای شمالی و اروپا خواهند بود اما به تدریج و تا سال ۲۰۵۰، مناطق جغرافیایی دیگری همچون کشورمان شاهد نسبت بالای جمعیت سالمند خواهد بود؛

-> در حال حاضر، تعداد زیادی از سالمندان دارای گوشی هوشمند هستند و این میزان در حال افزایش است. طراحان و توسعه دهندگان نرم افزارهای موبایل، در صورت نیاز باید ورژنهای «دوست‌دار کهنسال (Elderly Friendly» اَپ‌های خود را ارائه دهند. این ورژن‌ها باید نوشته‌های درشت‌تر، صفحه‌های خلوت‌تر، دسترسی‌های ساده و امکان اتصال با اعضای خانواده را داشته باشد؛

-> شرکت‌هایی که از کانالهای دیجیتال استفاده می‌کنند باید در عین حال همچنان به کانال‌های دیگر مورد علاقه کهنسالان (مانند تماس تلفنی) نیز توجه داشته باشند؛

-> در خصوص اقتصاد نقره‌ای، باید به جنبه کاری سالمندان هم توجه داشت. با افزایش تعداد کارکنان و مدیران سالمند، باید فرایندها و محصولاتی را مد نظر قرار داد که هم جنبه ذهنی ایشان در محیط کاری را تقویت کند (مثلا استفاده از عینک‌های هوشمند یا استفاده از دستیارهای هوش مصنوعی برای نیروی کار مسن) و هم جنبه فیزیکی آنها را (مثلا فناوری اپراتوری از راه دور یا فناوری اسکلتهای بیرونی).