قابلیت شناسایی و سرمایهگذاری در صنایع جذاب، در توسعه کسبوکار اهمیت بسیار زیادی دارد.
اگر سال ۲۰۰۵ (۱۳۸۴) ۱۰۰۰ دلار (یعنی ۹۱۰ هزار تومان به قیمت دلار در سال ۱۳۸۴) به صورت تصادفی در بورسهای بینالمللی در صنایع مختلف سرمایهگذاری میکردیم در سال ۲۰۲۰ (۱۳۹۹) احتمالا دارای سبد سهامی به ارزش ۲۴۰۰ دلار (با قیمت ارز آزاد ۲۵۰۰۰ یعنی ۶۰ میلیون تومان) بودیم (در این دوره اگر با ۹۱۰ هزار تومان، سکه ۱۴۰ هزار تومانی خریده بودیم در سال ۱۳۹۹ با قیمت سکه حدود ۸ میلیون تومانی، ۵۲ میلیون دارایی داشتیم).
در این بازه ۱۵ ساله، اغلب صندوقهای سرمایهگذاری کشور و تعداد زیادی از سرمایهگذاری در کسبوکارها، به همین میزان افزایش قیمت سکه بازدهی نداشتهاند.
اگر همین ۱۰۰۰ دلار را در ۱۲ صنعت جذاب این دورهی ۱۵ ساله سرمایهگذاری میکردیم در سال ۲۰۲۰ دارای ۹۲۰۰ دلار (۲۳۰ میلیون تومان) بودیم.
بدون ارتباطات بینالمللی مناسب در کنار قابلیت شناسایی و سرمایهگذاری در صنایع جذاب، رشد و توسعه با میزان مطلوب فاصله زیادی خواهد داشت.
دیدگاه خود را بنویسید